Vandaag bak ik appelcrisp. Ter gelegenheid van de verjaardag van mijn nichtje en die van mijn moeder. Ik zie ze allebei niet vandaag. Mijn moeder is er al zes jaar niet meer en mijn nichtje woont in Oeganda. Toch zijn ze beiden levendig aanwezig. Hier bij mij.
Hoe gedenken we onze dierbaren die er niet meer zijn? Hoe neem je zinvol afscheid? En hoe vier je een afgelaste mijlpaal, zoals het eindexamen? Sommige grote momenten in het leven kan je uitstellen in de hoop op betere tijden, maar de meeste niet. Dat hoeft ook niet. In dit land staat een heel leger... Lees verder →
